Friday, January 29, 2010

The calm cool face of the river asked me for a kiss, Poetry

Translations of few of my recent poems.


1.

Animal Show



He wore a shirt
That cannot be removed easily.
Its black and white stripes
Proclaim the certainty of
numerous animals hidden behind
When confronting truths
buttons rip open
and tigers snarl and bite.
When the friendly chirps of birds surround
stripes thaw out an ancient sword
Slash the voice
dipping it in blood.
It is heard
that the corpses do not like
This shirt that supervises nudity.
Because the skin’s ripeness
Can’t be smelt
Fairies too
Reject the appeals
For the untying of the body’s knots
His shirt pockets resembling screens
are full of nurses.
For the putrefying
foul smelling wounds
the tongue gives heat
The nurses occasionally
Tear the shirt along the hairlines
And crawl.
The shirt not easily strippable
Captures and retains
     His buttocks
     Scrotums
     Secretions
     Erections
Like memory.


2.


What do you want?

Finally when I met him
He happened to be a fish
In my ocean he swam
With millions of scales
Never once did he
Get caught in my fingers.
Whenever he plays the brown blue serpent gourd
And convulsions die down
He drinks my spirit.
In his thirst
I kept drowning
Whenever I tried to grab
His light-ball face
with dark mossy lips
he slipped away
With the ease of a snake.
Asked him to let me know at least
Which part of my body he liked
He snatched my breasts
And disappeared.
Now I am scorching
Like a desert.



3.


The Ocean that exceeded the tongue

Like a bamboo forest
My lust rattles.
The one who lit a fire with wetness
Had gone leaving behind his tongue
Whether it is a storm
Or rain
Or infernal fire
The air is befuddled.
In the embrace
Giant waves shattered like
Magical birds
In the scream of a cruel voice
The earth turned musical.
The one who swallowed the ocean
flutters like a butterfly.
The play continues.



Poems translated from Tamil by Rajaram Brammarajan


A brief about R. Brammarajan, Transalator.


Rajaram Brammarajan is a poet, translator, critic and editor. He started writing poetry in the late 70s and brought out his first collection of poems Arindha Nirandharam (Known Eternity) in 1980. His last collection of poems was called Zen Mayil (Zen Peacock)[2008]. So far he has published 7 volumes of poems. His Selected Poems (2004) contains selections from all his collections excepting one. His keen involvement in the process of poetry and poetics led to the writing of essays ranging from Modern Tamil poetry to Anti-poetry of post-war Europe. All his essays on poetry are collected in the book titled Vaarthaiyin Rasavatham (Alchemy of the Word)[2008]. He edited the notable anthology called Contemporary World Poetry (2008)spanning all countries excluding America and England. His full-length introduction to Ezra Pound was published in 1985. In 1987 he presented to the Tamil readers a selection of Bertolt Brecht with a highly structured introduction.

His translations include Jorge Luis Borges’s Stories (2000) and Calvino Kathikal (Stories of Italo Calvino). His translation of Gabriel Garcial Marquez’s One Hundred Years of Solitude is forthcoming. He has also translated from Tamil into English many younger poets. For Sahitya Akademi’s Indian Literature he translated a selection of Siddhar poems. (“Second Tradition: SIDDHAR POEMS”, Indian Literature, Jan-Feb 2000).

He occasionally writes columns on Indian music. He edited a quarterly magazine MEETCHI (Retrieval) since 1983. By the time when the magazine was defunct in 1992 he had published 35 issues that have made a strong impact on the sensibilities of modern Tamil literary world. He started another little magazine under the name Naangam Paathai (Fourth Way) in 2008. This little magazine has extended its roots to other arts like music and painting. Its 3rd issue is forthcoming.

He has conducted a couple of workshops for upcoming poets in different parts of Tamil Nadu. He has also been instrumental in the planting and preservation of 13,000 trees in the Government Arts College campus.

He was born into a peasant family and was educated in government colleges and completed his post-graduation in English from the Annamalai University (1975) with distinction and University First. Later he completed his M.Phil in Bharathiar University specializing in the novels of Samuel Beckett. In M.Phil too he secured the first rank. He is based in Dharmapuri, a sleepy small town in Tamil Nadu. He is Associate Professor and Head of the Department of English in Government Arts College, Dharmapuri.

He can be reached at his email: bramoraj@yahoo.com




And some more to follow


1. Me

me leenaa

i reside in
Lankai Indiya Cheena
Amerika
Affrika Sarayevo
Bosniya Turky
Irak Vietnaam Boliviya
Romaniya

i have a flourishing career-
to keep my legs spread
at all times

They who demand new nations
They who give the call to jihad
They who look for revolution
They who wage wars
They who demand their share of the empire
They who evangelize commerce
They who wear saffron
They who rob
They who are sick
Whoever They are

i am trained to
inflame their hardy lust
with pruned labia
groomed black hole vagina

my mother grandmother aunts-
they have instructed me
from time to time
on how to mop up
the goo that collects
in gallons
between my legs

i know
the secret of
how the pricks of
the knowledgeable the sick the artist
the lumpen the broker the emperor the commander
the thief the computer wizard the warrior
the dope peddler the medic
the wage labourer the sailor the farmer
the husband the father the brother the son
all look the same.

i know no language
no skin tone
no elite ways country flag government
culture army law currency
take a good sniff at them
to get the stench
of my blood.

Brahman Vishnu Sivan Budhan,
Jesus Allah Indran Krishnan,
Sooryan Karuppachamy Ayyanar,
Incarnations Epics Classics
are nothing but
the embryos
stuck in my Womb
despite efforts to abort.

nuclear bombs chemical warheads,
rockets landmines
the grenades flung at me
may shatter my body.

but,
the Vagina knows no death.
Nothing dies in the Vagina.



2. Me Him

at the peak of coitus
with the squirting semen
he inscribed my insides
with the word
Comrades

then with a shake of his body
he disentangled himself
and blabbered
Marx
and gave the call
Workers of the World Unite

i yanked his head
betwixt my thighs
he parted my pubic bush
calling it the surplus value
swore at my navel for its relations of production

he offered my vulva with
Lenin Stalin Mao Ho chi Min

kneaded my breasts and exclaimed Che Fidel
like an infant with a baffled mind
sucked at my nipples murmuring
Perestroika Glasnost

some time with fire in his loins roared Revolution
and with quickening breaths gasped Socialism
gave me his prick to suck

The Berlin Wall crumbled.
The Soviet collapsed.
Stand Erect he commanded.
Yelled America and rolled on a condom.

wrestled him down
and asked him to lick the salt.

he mumbled Coca Cola

hugged him till he swooned.

into his mouth
now drained of words
i threw my pubic hair
strand by strand

and beamed Deconstruction

October Poems

1.
Am looking for her
who parted my breasts in twain.
Were you the one

Was it so that your hands
could both work on them

Or was it because it was more than
one mouthful

It must have been your infantile dream
to stretch a cloth between two hills and
cradle yourself in that

Did not you do that as you cannot stand
the sight of my baby
suckling on it

You say that my child has mistaken
honey for milk

You name it different everyday
to impress me.
Mayflower chithirakkani thorn apple screwpine
Hibiscus lily eggfruit whatnot

Am not able to shoo you away
My nipples grow tender like adolescent girls
at the approach of your
tongue’s desirous touch

The images you make
with your teeth marks
come to life forms
as days pass by

Each day an archaeologist arrives
to buy those organisms
.
The blouses that you tore into
Where do I store the nude

2.

How does he look
A folded page of history

how do you know
he was always in the nude

Did his body resonate
yes, like the middle of the ocean

what did it say
one hundred years of slumber.

Really
yes, inside me, at the mouth to my womb.

did you savour him
the saltiness of sadness.

How
the lines on my tongue were erased.

Clarify
I was conquered.

Why then
self-annihilation.

Did you tell him
no, I did not. I was famished.

how do you feel now
like a dart.

how did you find him
he was in my dreams before.

what does he remind you of
a sea gull.

why do you cry
I cannot forget.

why do you cry
it is crippled in birth.

3.

The moment
you parted
I flung my nudity
at the broken mirror.

poured acid into the chambers of the winds.
scooped up all the torn fragments of my existence
and gulped them down.

I cursed the artists for selling dreams
to go fuck as tapeworms.

Rid poems of their puzzling
adornments
and threw them to the dogs

My bones seethe with rising anger.
Blue cockroach
My lust is a raven plundering the ocean

I swim this torrent of a rain
in search of the spring of your sperm.

Surrender.


Menstrual flowers

To my loveable boatman
I offer these menstrual flowers.
in the roar of the oceans
crevassed by deep kisses
command signals for adventure
hop around like fish.

I give myself to satiate the hunger of eagles.
The blood oozing from the flesh
makes the forests go mad.

the unleashed harpoon’s flight
redefines the drawing’s lines.
in the expanses newly reached
a whirlwind fire spreads.

As the boatman launches his paddle
I name the lands
where languid tuskers are bound.

As the lands of bloodbushes.


Performance

The moment

The shadow
Found my victory stone in the wild spring’s gorge,
Death too
Beheld me.

Like an untamed goat
Of the mesmeric mountain,
My clitoris gorges on bunches of lingua-fruits.

As moisture
Bores through the lightning-scorched tender shoots,
The rope of Death
Whirls above the teeming sprouts
To strike and to draw back for the next.

Legs entangled in the skies,
I shove Death onto his back
And swiftly, as the swishing rope,
Targets the courses of God.

The body, defrenzied,
Commences its rites.


Chichili

Me, a kingfisher
My body, multihued.

When in the mood
I spread my wings
Imaging the sky.

From its lustre will be born
The dark blue rains.
And its yellow fringes will swallow
The untouched fish dozing in it.

I will tear up the wind
And roll the shreds into a brush
And dab paint on the scales of my victims
With a squeeze of Green.

I will now gulp down my hunger
And free the fish to
Frolic in the boat.

Then, spread my mirror wings.
The gawking fish have begun to soar
To report to the colours.


That poem is not with me.

Something that never comes to a close
works against the terrorists

Boundaries,
in the fuses of the linguistic grenades
that speak in different tongues.
Boundaries within boundaries.

This poem does not break any news
Stop the Press.
The Authorities are armed with
the other news.
The readers have been sold out.

Looking for interpretations
in the bunkers.
The television gives out news bullets.
That is when cups overflow with humans.
as coca cola
as bird flu
as the cricket bat
as oversized body bags
as light and sound show.

The War is on.
The war is off.

History alights from armoured vehicles
and walks the streets.

It is neither defeated nor won has need for humans.

This poem is not even like
the final releases from the Government.
Insurance policies, mortgage deeds,
arms in the hands of children.
The word struggling to stop them
is not there in that poem.

It recalls nothing else.

Dollar or Euro
grows in abundance
in nations without countries.
In those global villages
with unmarked dwellings
Cappuccino is served.
Brand new luxury cars
roll out from the paddy fields.
Machines churn out money at a touch.
Nothing to complain

Generally,
as the Americans have reconciled
to their furies,
how to play the game fair
by the book
is now acknowledged
from the dried blood memoirs of Vietnam.

Cambodia
the flea market of Walmart.
Palestine
a hole in the map.
Sri Lanka
a gunboat swaying on the waves.
Burma
void
Iraq
deathtrap

Everything is slotted
after the commercial break.

Nothing to say, nothing to do.
Peace and quiet.

A smile that emanates from the bygone days.

The emperors have left
the pages of the text books.

A brief about Mr.Ravishankar, Transalator.

Ravi Shanker has translated many works from and to English, Tamil, Malayalam and Hindi. English translations include MOTHER FOREST, the life story of C.K.Janu, tribal leader from Kerala, and HARUM SCARUM SAAR AND OTHER STORIES, a collection of short stories by Bama, both published by WOMEN UNLIMITED, DELHI. Published translations to Malayalam include Pedagogy of the Oppressed by Paulo Freire, Accidental Death of an Anarchist by Dario Fo and Michil by Badal Sircar. Translations of Women’s Decameron by Julia Woznesenskaya, Secret Obscenities by Marco Antonio de la Parra and The Visit by Friedrich Durrenmatt are pending publication. Apart from these, some individual works have been published in Indian Literature and anthologies of Dalit writing.

He has written a play Mrithabharatham, performed by Stage, Thrissur. Also, participated as actor, singer and writer in Hindi plays `Om Swaha’, `Ala Afsar’, `Toba Tek Singh’, `Marz se Munafa’, `Pardon ka Parcham’ , ‘Ek Aur Durghatna’, ‘Can’t pay Won’t pay’, performed by Theatre Union, Delhi.

Has participated as actor, singer and co-writer in the play ‘Echoes of Comala’ by Teatro del Momento, a Spanish Malayalam English production for Sangeetha Nataka Akademi, Kerala.

He lives in Palakkad, Kerala. Reachable at shankeran@gmail.com

Thursday, January 7, 2010

கடுமையான வேலைப் பளுவிற்கு நடுவே ஒரு சிறு விளக்கம்.

கவிதைகள் என் வெளிப்பாட்டுத் தளம். என் படைப்புகளை ஏற்றுக்கொள்வதோ, அதிலிருக்கும் அரசியலை விமர்சிப்பதோ வாசிப்பவர்களின் தெரிவு.படைப்புக்கு வெளியே என் மீதான தனிநபர் தாக்குதல்களுக்கோ அவதூறுகளுக்கோ என்னிடம் பதில்கள் இல்லை. செங்கடல் திரைப்படத்தில் நானும் ஊதியம் பெற்றுக் கொண்டு வேலை செய்யும் ஒரு தொழிலாளியே. ஷோபா சக்தி ஊதியம் கூட பெற்றுக் கொள்ளாமல் தான் செங்கடலில் திரைக்கதை, வசன இலாகாவில் வேலை செய்கிறார். படத்தில் பேட்டா பிரசினை என்பது பொய்க்கதை. மிகக் குறைந்த பட்ஜெட்டில் எடுக்கப்படும் படம் என்பதால் எல்லோரும் மாதச் சம்பளத்தில் தான் வேலை செய்கிறார்கள்.



இரண்டு நாள் படச் சுருளை எடுத்துக் கொண்டு ஓடிய குற்றத்தை விசாரிக்க நடந்த தகராறில், ஏற்பட்டது தான் போலீஸ், விசாரணை குழப்பம் எல்லாம். யாரும் கைது செய்யப்படவில்லை. தவறான செய்தி வெளியிட்ட தினத்தந்தி, தினமலர் விஷமிகளிடம் ஆதாரங்களை கேட்டுப் பார்த்தால் உண்மை புரியும். எந்த தார்மீகமும் இல்லாமல் சகட்டுமேனிக்கு செய்திகளை வெளியிடுபவர்களும், பரப்புபவர்களும் அந்த பொய்ச் செய்திகளை வைத்து கட்டுரை எழுதுபவர்களும் நாச சக்திகள் என்பதை தவிர என்ன சொல்ல? என்ன வக்கிரமோ , என்ன காழ்ப்போ, மனிதர்களின் கீழ்மைத் தனங்களுக்கு யார் தான் பொறுப்பேற்க முடியும்?
படம் முடிவடைந்து பார்வைக்கு வருவதற்கு முன்னே அதைப் பற்றிய அனுமானங்களும் வெட்டிப் பேச்சும் அநாகரிகமானது. அருவருப்பானது.


பிறகு என்னை காலத்துக்கும் தொடர்ந்து வரும் அவதூறு, நான் ஈழத் தமிழர்களிடம் காசு வேண்டி குறும்படம் செய்தேனென்றும், வேலைசெய்தவர்களுக்கு காசு தரவில்லையென்பதுமான செய்திகள்.. இந்த வதந்திகளை விடாமல் பரப்பி வருபவர்கள் ஆதாரத்தை தந்து நிரூபிக்காமல் பேசுவது அயோக்கியத்தனம். இதுவரை நான் எந்த ஈழத் தமிழரிடமும் காசு வாங்கியதில்லை, என்னோடு வேலை செய்தவர்களோடு ஒவ்வொரு படத்தின் பட்ஜெட்டை பகிர்ந்தே வேலை செய்திருக்கிறேன். ஆரம்ப காலத்தில் அரசு சாரா நிறுவனங்களோடு இணைந்து வேலை செய்தது உண்மை. பலிபீடம், அலைகளைக் கடந்து, பிரேக் தி ஷக்க்லஸ் என்று படங்கள் எடுத்தபோது ஏற்பட்ட அனுபவங்கள் ஒப்ப வில்லை என்பதால், நிறுவனங்களோடு வேலை செய்வதை நிறுத்தி விட்டேன். எடிடோரியலாக என்னை சுதந்திரமாக வேலை செய்ய அனுமதிக்கும் சூழலில் மட்டுமே என்னால் இயங்க முடியும்.

தவிர, தமிழ்க் கவிஞர் இயக்கம் மற்றும் ஈழத் தமிழர் தோழமைக் குரல், லீனா மணிமேகலை என்ற தனிநபர் சார்ந்த இயக்கங்கள் அல்ல. பொறுப்பாளர்கள் குழு, ஒருங்கிணைப்பாளர்கள் குழு, என்று ஒரு பெரிய டீம் அதற்காக வேலை செய்தது. அதில் பங்காற்றியவர்கள் ஒரு குறைந்த பட்ச அரசியல் இணைவு வேலைத் திட்டத்தின் அடிப்படையில் பணி செய்தார்கள். போராட்ட வடிவங்களின் மேல் விமர்சனம் வைப்பவர்கள் ஒட்டுமொத்த குழுவை கேள்வி கேட்க வேண்டும். குழுவின் அங்கத்தினராக நானும் அதற்கு பதில் சொல்வேன். அதை விட்டு கேலி பேசும் கையலாகாதவர்களுக்கு என் நேரத்தை வீணாக்க முடியாது.

இதைத் தவிர என் புகைப்படங்கள் பற்றியோ, என் குடும்ப விவகாரங்கள் பற்றியோ, என் நண்பர்கள் பற்றியோ ஒரு மஞ்சள் பத்திரிக்கை தரத்திற்கு ஆபாசமாக எழுதுபவர்களை என் கால் தூசுக்கு கூட கருத முடியாது.

லீனா மணிமேகலை

Saturday, January 2, 2010

இரண்டு கவிதைகள்

1

நான் லீனா

நான் இலங்கையில் இந்தியாவில் சீனாவில் அமெரிக்காவில்

ஆப்பிரிக்காவில் செரோஜெவாவில் போஸ்னியாவில் துருக்கியில்

ஈராக்கில் வியட்நாமில் பொலியாவில் ரெமானியாவில்

வாழ்கிறேன்

என் வேலை

என்னிரு தொடைகளையும் எப்பொழுதும்

பரப்பியே வைத்திருப்பது


நாடு கோருபவ்ர்கள்

ஜிகாத் தொடுப்பவர்கள்

புரட்சி வேண்டுபவ்ர்கள்

போர் தொடுப்பவர்கள்

ராஜாங்கம் கேட்பவர்கள்

வணிகம் பரப்புபவர்கள்

காவி உடுப்பவர்கள்

கொள்ளையடிப்பவர்கள்

நோய் பிடித்தவர்கள்

எவன் ஒருவனும்

வன்புணர்வதற்கு ஏதுவாய்

யோனியின் உதடுகளை அரிந்துப் போட்டு

கருங்குழியென செதுக்கி வைத்துக் கொள்ள

சொல்லித் தந்திருக்கிறார்கள்

அம்மா அம்மம்மா அப்பத்தா அத்தை எல்லாரும் ஒருவரே

அவ்வப்போது

காலக்கெடுவில்

லிட்டர் கணக்கில் சேர்ந்துவிடும் விந்துவை

தூர் வாருவதையும்

படிப்பித்திருக்கிறார்கள்


எனக்கு தெரியும்

அறிவாளி ரோகி ஆசிரியன் கலைஞன்

லும்பன் தரகன் மகாராஜா தளபதி

திருடன் கணிப்பொறிக்காரன் போராளி

போதைப்பொருள் விற்பவன் மருத்துவன்

கூலித்தொழிலாளி மாலுமி விவசாயி

கணவன், தந்தை, சகோதரன், மகன்

எல்லோர் குறிகளும் ஒன்றுபோலிருப்பது எப்படி

என்ற ரகசியம்

எனக்கு மொழி தெரியாது

நிறம் கிடையாது

நாகரிகம் தேசம் கொடி அரசாங்கம்

வரலாறு ராணுவம் சட்டம் நாணயம்

ஏதொன்றையும் முகர்ந்துப் பார்த்தாலும்

என் உதிர வீச்சமடிக்கும்

பிரம்மா விஷ்ணு சிவன் புத்தன்

யேசு அல்லா இந்திரன் வர்ணன்

சூரியன் கருப்பசாமி அய்யனார்

ஆகமங்கள் இதிகாசங்கள் காவியங்கள்

யாவும்

கலைக்க முயன்றும்

என் சூலகத்தில்

தங்கிவிட்ட கருக்கள்


அணுகுண்டோ ரசாயனத்துப்பாக்கியோ

ராக்கெட்டோ கன்னிவெடியோ

எறியப்படும் குண்டுகளுக்கு

உடல் செத்தாலும்

யோனிக்கு சாவில்லை

யோனியிலும் சாவில்லை



2.

ஒரு புணர்தலின் உச்சியில் விலகி

அந்தரத்தில் விந்தைப் பீய்ச்சி

தோழர் என்றெழுதினாய்

உடலை உதறி கொண்டு எழுந்து

உலகத் தொழிலாளர்களே ஒன்றுபடுங்கள் என்றார் மார்க்ஸ்

என்று பிதற்றினாய்

கால்களுக்கிடையே தலையை இழுத்தேன்

உபரி என யோனி மயிரை விளித்தாய்

உற்பத்தி உறவுகள் என தொப்புளை சபித்தாய்

லெனின் ஸ்டாலின் மாவோ சி மின்

பீடத்தை ஒவ்வொருவருக்காய் தந்தாய்

முலைகளைப் பிசைந்து சே என்றாய் பிடல் என்றாய்

மனம் பிறழந்த குழந்தை போல மம்மு குடித்தாய்

பிரஸ்த்ரோய்கா, க்ளாஸ்னாஸ்ட் என்று மென்று முழுங்கினாய்

இடையின் வெப்பத்தில் புரட்சி என்றாய்

மூச்சின் துடிப்பில் பொதுவுடைமை என்றாய்

குறியை சப்ப குடுத்தாய்

பெர்லின் சுவர் இடிந்தது

சோவியத் உடைந்தது

எழுச்சி என்றாய்

அமெரிக்கா என்று அலறி ஆணுறை அணிந்தாய்

கீழே இழுத்து

உப்பை சுவைக்க சொன்னேன்

கோகோ கோலா என்று முனகினாய்

மயக்கம் வர புணர்ந்தேன்

வார்த்தை வறண்ட

வாயில் ஒவ்வொரு மயிறாய் பிடுங்கிப் போட்டேன்

இது கட்டவிழ்ப்பு என்றேன்



லீனா மணிமேகலை
 
நன்றி மணல்வீடு